“Vətənçin yaşayan, Vətənçin ölən
Səmimi bir insan nə bəxtiyardır”.
(M.Müşfiq)
Elə bir günüm, elə bir anım olmayıb ki, doğma kəndimi, onun füsunkar təbiətini, əsrarəngiz gözəlliyini gözümün qarşısında canlandırmayım.
Dağlar, dili bal dağlar
Saç- saqqalı çal dağlar.
Sizdən sordum elimi,
Niyə olduz lal dağlar.
Vətən! Bu məfhum nə qədər şirindir. Qollarını bizim üçün açan, təmənnasız öz qoynunda yer verən bir varlıq niyə də şirin olmasın? Buz bulaqlarını, şehli çəmənini, əlçatmaz qayalarını, barlı- bərəkətli torpağını, şirin xatirələrini, dərdsiz- qəmsiz günlərini bizimlə paylaşan Vətən.
İnsan əli, insan ağlı, düşüncəsi, insan qətiyyəti bir...
1958-1960-cı illərdə orta məktəbi 8-10-cu siniflərini oxuduğum kənddir ƏLDƏRƏ. Aldərə də yazırdılar. Nüvədinin və rayonun bütün azərbaycanlı və Zəngilanın neçə-neçə oğullarını qoynunda doğma övlad kimi əzizləyər, yüksək təhsil verərək yola salardı bu unuda bilmədiyimiz kənd. 1988-ci ildən düşmən tapdağına buraxdığımız şəhər tipli qonşu ƏLDƏRƏ öz faciəvi taleyi ilə...
